طراحی، ساخت، مشخصه یابی و ارزیابی زیستی نانوذرات اکسید آهن پوشش داده شده با پلیمر پرشاخه ی پلی گلیسرول

ساخت نانوسامانه‌های هدفمند انتقال دارو از یک طرف امکان دسترسی زیستی به دارو را بهبود بخشیده و از طرف دیگر اثرات جانبی زیان‏بار آن را بر سایر نقاط بدن به حداقل ممکن رسانده است. از جمله‌ی این نانوسامانه‌ها می‌توان به نانوذرات اکسید آهن اشاره کرد که امروزه به صورت گسترده در تصویربرداری تشدید مغناطیسی به عنوان عامل بهبود کیفیت تصویر استفاده می‌شود. این خاصیت ممتاز این نانوذرات همراه با قابلیت هدفمند کردن آن‌ها از طریق میدان مغناطیسی خارجی سبب جلب توجه بسیاری از محققین به آن‌ها شده است. پوشش‌دهی سطح نانوذرات توسط پلیمرهای زیست‌سازگار سبب بهبود خواص زیستی آن‌ها می‌شود. در این زمینه می‌توان به پلیمرهای پرشاخه اشاره کرد که با دارا بودن تعداد زیادی گروه عاملی سطحی می‌توانند به صورت هدفمند داروها را منتقل کنند. هدف از این پژوهش ساخت نانوذرات اکسید آهن، پوشش‌دهی آن توسط پلیمر پرشاخه‌ی پلی‌گلیسرول و مقایسه‌ی زیست‌سازگاری نانوذرات پوشش‌دار و بدون پوشش است. در ابتدا نانوذرات با استفاده از روش تجزیه‌ی حرارتی ساخته شده و سپس توسط روش حلقه‌گشا پوشش‌دهی شد. در انتها به منظور ارزیابی زیست‌سازگاری از آزمون‌ سمیت سلولی (MTT assay) استفاده شد. نتایج مربوط به بررسی و مشخصه‌یابی نانوذرات به خوبی نشان‌دهنده‌ی ساخت نانوذرات‌ با قطر متوسط 11 نانومتر و پوشش‌دهی موفق آن‌ها توسط پلیمر پرشاخه بود. به علاوه بررسی‌های مربوط به زیست‌سازگاری سلولی نشان داد که نمونه‌های بدون پوشش از غلظت µg/ml200 به بالا دارای سمیت سلولی بودند در حالی‌که نمونه‌های پوشش‌دار فاقد این اثر سمیت بود.